sábado, 16 de junio de 2012

Móbil de pompóns

Ao fin está rematado!
O móbil para X. e B. xa está pendurado, meneando, aledando...
E a verdade é que vendo o froito pagou moito a pena, estou moi satisfeita. O deseño tíñao na testa fai tempo pero nunca pensara que ía ficar tan lindo, velaquí unha primeira imaxe para que opinedes vós mesmxs.

Materiais
- Lás para facer os pompóns. A escolla.
- 3 listóns de madeira de 10x15 mm. de escuadro e 1.00 m. de lonxitude.
- Roio de sedela ou tanza de pescar.
- Perforadora de papel.
- 1 envase de iogur.
- 1 agulla de coser.
- Cola blanca de madeira.
- Serra de marquetería.
- 2 m. de corda.
- 1 tesoira.
- 1 cáncamo aberto.

Execución
Primeiro de todo temos que facer os pompóns. Para quen non saiba como se fan aquí póñovos un enlace cun tutorial ben clariño: video pompóns. Tratándose dun móbil para mellizos eu animeime moito e fixen como uns trinta pompóns. Pensade que a medida final da estrutura de madeira é de 75x75 cm! Pero poderedes adaptalo a calqueira dimensión, abofé que si!
O sistema para penduralos que escollín eu é o da sedela. É moi resistente e visualmente é case transparente. O problema plantexóuseme para facer que non escorregara o fío polo pompón, e ocorríuseme o do iogur e a perforadora. Perforei o envase de iogur para ter pequenos circuliños de plástico, tantos como pompóns. Fíxenlles un pequeno furado con axuda da agulla para poder pasar o fío de sedela. Despóis un pequeno nú no fío e xa se poden pendurar os pompóns sen medo a que escorregue o fío. :)
Para facer a estrutura de madeira cortei dous dos listóns da dimensión principal, ou sexa 75 cm. Fíxenlle un rebaixe a un deles no medio e encoleinos en forma de cruz. Con axuda da corda (escollín corda de algodón da de facer macramé) anudei a unión para que ficara máis firme. Sobráronme dous anacos de 25 cm. que encolei a 1/3 dos extremos de un dos listóns principais, tamén en perpendicular. Co terceiro listón tallei dous anacos iguais de 50 cm., e encoleinos a 2/3 dos extremos, tamén en paralelo aos outros. Xa está feita a estrutura. :)
Para colocar os pompóns non seguín unha orde. Fíxeno totalmente a ollo combinando as cores e regulando as alturas sobre a marcha. O que sí fixen foi separar os nús nos listóns cunha distancia mais ou menos regular. Para fixalos aos listóns usei o nú as de guía, un dos meus favoritos a tracción. Encolei cada nú aos listóns para unha fixación máis segura.
E por último, coa corda de algodón fixen catro nús (de novo o as de guía) para suxeitalo ao teito. Un cáncamo para a fixación e xa está. Velaquí unha galería de fotos de mostra.

 Verdade que ficou lindo?

Isto foi todo por hoxe. As docecalceteiras reúnense de novo esta semana que ven, e pode ser a derradeira de antes do verán xa que rematan as escolas e guarderías, e ademáis X. e B. están por chegar en calqueira intre. Que emoción!

Agora xa poden chegar cando queiran, teñen listo o seu móbil de pompóns ;)

Deica a próxima!

p.d. Aviso a deseñadorxs de Inditex ou similares. Esta páxina e todo o seu contido ten licencia C.C. Grazas


martes, 29 de mayo de 2012

Chocolate


Yo no sé qué nos da el chocolate, de verdad. Bueno, sí, nos crea (al menos a mí), una adicción total. Vamos, creo que podría comer chocolate en cualquier momento del día, y casi con cualquier cosa (casi, he dicho casi…). Pero también he pasado épocas sin probarlo, ¿eh?.  No en plan desintoxicación, sino porque venían las cosas así.  No lo comprábamos, y tampoco tenía la necesidad de salir corriendo a comprarme una tableta para comérmela antes de salir del súper.  Vamos, que mi adicción es un poco como el Guadiana, aparece y desaparece de vez en cuando.

Bueno, a lo que voy. Hoy he repetido receta, pero es que se han dado las condiciones necesarias para hacerlo:


1.          No haber preparado ningún postre la noche anterior (tened en cuenta que nos juntamos por las mañanas, de momento, justo después de dejar a los niños en el cole/guarde). Y éste es un dulce que se hace rápido, la verdad.
2.          Tener el baño inundado por una de las habilidades de mi hijo pequeño, lo que hace que, si tenía poco tiempo al levantarme, ahora tenía menos.
3.          Tener los ingredientes necesarios, claro (que suelo tenerlos siempre, la verdad).

Y, ante este panorama, ¡he vuelto a hacer un brownie! 

La verdad es que es el postre que más hago últimamente (estoy en una de esas fases de adicción, ¿veis?), y la verdad es que otras veces me ha quedado mejor. Y es que viendo las fotos, creo que no le hacen justicia. Pero rico estaba un rato, ¿eh?.

La receta, que detallo al final del post, la saqué del blog de SandeeA, una de mis lecturas de cabecera.


Y en lo que a la calceta se refiere, pues cada una sigue con lo que estaba, menos María. Hoy ha cogido el ganchillo para hacer unos complementos geniales que van a vender el próximo domingo 27 en el mercadillo del Portiño. Por cierto, si no tenéis planes para ese día, daos una vuelta por allí, seguro que hay cosas muy interesantes, sobre todo el en puesto de Danga.  

Eva sigue con su móvil de pompones, aunque hoy ha dejado las lanas aparte y se ha dedicado a sorprendernos con una taladradora de papel tamaño industrial para empezar a montar el móvil. Si la veis armada con semejante aparato, cruzad a la acera de enfrente. Por si las moscas…

Y yo sigo con mi bolso de jaquard. Pero como terminé el dibujo hace ya unos días, estoy con la parte de atrás, y me estoy estrenando con un ocho. Mi primer ocho. Pero lo he complicado un poco: hago el fondo de un color y el ocho de otro. A ver lo que sale…  la verdad es que tengo ganas de terminarlo, porque me cuesta un montón tejer con lana, en estos días de calor. ¿Alguien conoce un sitio donde vendan lanas / perlés / algodón baratos?
BROWNIE

Ingredientes
  • 200 g de chocolate de fundir (también llamado de postres o de cobertura)
  • 125 g de mantequilla a temperatura ambiente
  • 3  huevos grandes
  • 200 g de azúcar
  • 125 g de harina
  • 3 cucharadas de cacao puro en polvo
  • 1 pizca de sal  

Preparación
  1. En un bol ponemos la mantequilla y la fundimos en el microondas, uno 45-60 segundos, o al baño maría, como lo hice yo.
  2. Agregamos el chocolate troceado a la mantequilla fundida caliente, y dejamos reposar un poco para que se vaya deshaciendo el chocolate. Removemos la mezcla hasta que el chocolate esté totalmente disuelto, si es necesario, ponemos unos segundos más en el microondas, o volvemos a calentar al baño maría. Dejamos enfriar un pelín.
  3. En otro bol batimos los huevos con el azúcar (yo usé las varillas, a mano).
  4. Mezclamos el chocolate y la mantequilla, ya tibios, con la mezcla de huevos y azúcar.
  5. Mezclamos la harina con el cacao y la sal, y añadimos a la mezcla anterior. Batimos unos segundos más.
  6. Untamos con mantequilla un molde rectangular (no muy grande, para que quede un brownie gordito) y vertemos la mezcla en él.
  7. Precalentamos el horno a 180C, y horneamos unos 20 minutos.
  8. Recordad que el brownie está mejor si queda medio crudito por dentro, así que aquí no vale lo de meter la aguja y que salga limpia… debe estar hecho por fuera, pero la aguja debe salir manchadita.
  9. ¡Que aproveche!


sábado, 19 de mayo de 2012

Muñecas


Hace tiempo que quiero escribir una entrada sobre algo que no es calceta, ni tampoco una lambonada de las nuestras. Supongo que, poco a poco, iréis descubriendo alguna de las otras artesanías que salen de nuestras manos de vez en cuando.

En este caso, se trata de dos tipos de muñecas. De tamaños muy diferentes, con objetivos distintos, y hechas por razones también muy diferentes, pero todas con gran cantidad de cariño en cada puntada. ♥


Todas están hechas siguiendo mis dos reglas de oro:
  1. Aprovechar cualquier material que tenga por casa.
  2. Cualquier imperfección es bienvenida, con eso de que le da valor al producto manufacturado, y porque, si no fuera así, no terminaría nunca (a mi me van mucho los defectos, qué queréis).

Hada1La primera muñeca que hice fue un hada voladora, para mi hija mayor. Ella quería tener un muñeco para colgar del cristal del coche, y que se moviera en cada curva, y me puse manos a la obra. Por supuesto, mi hijo también quiso uno, y fue entonces cuando apareció en escena el duende del bosque. 


Hada2Por desgracia, no tengo fotos de estos primeros muñecos que iniciaron todo el proceso, pero luego he seguido haciendo unos cuantos más, siempre para regalar a amigos o primos. La que aparece aquí es una de las últimas versiones de hada, para una amiguita que está de cumple esta semana.

Respecto al segundo tipo de muñeca, he de decir que tengo que seguir perfeccionándola, para darle un toque más personal. Porque la primera que hice fue para Eva, y ya lo mencionaba ella en este post. Cuando pensé en hacerle una muñeca embarazada, con dos bebés que pudieran salir de la barriga para luego poder jugar con ellos, intenté recordar cómo estaba hecha una que encontré hace mucho tiempo en internet.

Muñeca3 Muñeca2 Muñeca1

Y me lancé, y he de decir que me quedé bastante satisfecha con el resultado. Cómo no, mientras yo cosía la muñeca en casa, los peques me pidieron una cada uno, una embarazada y la otra con el bebé ya en el colo. Dicho y hecho, aquí os las enseño.  ¡Me encanta hacer muñecas!

  






miércoles, 16 de mayo de 2012

Torta de mazá ou de Mari Paz

Xa tocaba unha torta de mazá, verdade que si? Esa froita que sempre senta ben. 
Non é casual que fora escollida para representar a froita prohibida, de feito é a única froita que pódese tomar na mañá, no meiodía, na noite, cociñada, en crú... A froita con máis versatilidade! Que perigo, non? ;)
Ben. Pois foi que o outro día, falando coa miña amiga Susana, saiu na conversa o tema doce e recomendoume unha torta que se fai na súa familia desde sempre. De aí o nome de Torta de Mari Paz, a súa nai e autora da receita. É lixeira, doadísima de facer e moi, moi rápida. E hoxe coa nosa reunión calceteira e con esta calor, así fresquiña entrounos fenomenal.

TORTA DE MAZÁ
Ingredientes:
- 4 Ovos
- 4 Iogures
- 4 Culleiradas rasas de fariña
- 4 Medidas de iogur de azucre (eu puxen dúas e chéganlle ben)
- Marmelada de melocotón
- Manteiga e fariña para o molde

Preparación:
Nunha cunca grande misturamos os ovos, iogures, fariña e azucre. Batemos mecánicamente ata ter unha masa líquida uniforme. Quecemos o forno a 200º e mentres preparamos o molde duns 24 cm. e non moi alto con manteiga e fariña para que a mistura non pegue. Vertémola no molde e decoramos con mazá pelada toda a parte superior da torta. Metémola no forno e deixámola cociñar 20 minutos. Pasado este tempo sacámola e dámoslle unha capa de marmelada de melocotón por riba e outra vez para o forno. Desta vez 5 minutos coa grella superior para tostar por riba. Témola!

Coas labores Cris xa rematou a parte de pasafíos para o seu bolso. A que está ben lindo? Agora xa comezou a montar a outra parte, que quere leve oitos posto que está desexando aprender a facelos. Pensou nun deseño tamén bicolor cun oito central. De seguro quedará lindo.
María continúa deseñando e probando para facerlle un chaleco ao seu S. Despóis de facer as mostras de puntos xa ten máis claras as medidas. De momento vai cun elástico de punto de arroz (encántalle este punto) cun fío de algodón en branco ben lindo. Veremos...
E eu ando argallando co meu móbil para os pequerrechos a base de pompóns. Pomponeando todo o día xa teño como unha veintena. Hoxe Cris decíame que xa eran suficientes pero eu non o teño tan claro. Penso que teño pensamento duplicado con isto dos mellizos, hehehe. Uns poucos mais... 

O de sempre! Calceta, saúde, amor, e agarimos e doces! 



miércoles, 9 de mayo de 2012

Pequenos Pantalóns ou Little Leggins

¡É certo! ¡Sí! ¡Rematei os pantalonciños para os meus pequechos! :) E quedaron ben lindos, a verdade.
Así é que hoxe vou colgar o patrón para que poidades animarvos. De novo escollín un patrón de Susie Johns do seu libro de patróns para bebés de 0 a 3 anos. Como está en inglés e non compartido na rede déixovolo aquí en galego. Espero que gostedes.

PATRÓN

Lá: Rowan Belle organic dk en novelos de 50g. 50% lá orgánica e 50% algodón orgánico. 
Cores laranxa e verde. Consumín 2 nobelos para cada un dos pantalóns (fixen a medida pequena de 3-6 meses). Por certo! Gostei moitísimo deste xénero de Rowan.
Agullas: Rectas. 2 pares de 3.00 mm. e de 3.75 mm. Eu empreguei 3.50 e 4.00 mm.
Para os cordellos necesítanse as agullas de dople punta do 3.25 mm. (como as que empréganse para facer oitos) Eu non tiña así que apañeime con agullas de coser lá ;)
Remates con agulla de coser lá.
Medidas: 3-6 meses (9-12) meses.
Dificultade: Intermedia

A única crítica que podo facerlle a este libro de labores é que non trae gráficos das mesmas. Non sei a vós, pero a min encántame ter os debuxos para entender ben os patróns, así que póñovos un esquemiña da perna esquerda (a dereita é o mesmo pero á inversa) para que entendades ben como é que vai o choio. Estas medidas son para 3-6 meses  tomadas na miña labor. Lembrade que eu calcetei con agullas un pedazo máis grosas ;)




PERNA DEREITA:
**Coas agullas do 3.00 montamos 57(61) puntos.
Pasadas 1 a 6: Punto elástico 1/1 (1 punto de dereito, 1 punto do revés).
Agora faremos os ocos para o cordello.
Pasada 7: Calcetamos un punto do dereito, *pasamos un fío, calcetamos dous xuntos, punto do revés, punto do dereito*. Repetimos de * a * ata o fin da pasada.
Pasadas 8 a 12: Punto elástico 1/1 como se presentan (isto quere decir que algunhas pasadas comezan por punto de dereito e outras do revés).
Cambiamos ás agullas de 3.75 mm.
Pasada 13: Calcetamos todos os puntos do dereito.
Pasada 14: Calcetamos todos os puntos do revés.**

Dámoslle forma ó culete: (Un pouco máis abaixo tedes unha foto deste detalle. Fai un efecto de que a labor ábrese como un abano grazas a estas pinzas as que darémoslle xeito agora)
Pasada 15: Calcet. do dereito 11(12) puntos. Xiramos a labor como se rematáramos a pasada.
Pasada 16: Calcet. do revés eses 11(12) puntos.
Pasada 17: Calcet. do dereito 17(18) puntos. Xiramos.
Pasada 18, 20, 22 e 24: Calcet. do revés esos puntos.
Pasada 19: Calcet. do dereito 23(24) puntos. Xiramos.
Pasada 21: Calcet. do dereito 29(30) puntos. Xiramos.
Pasada 23: Calcet. do dereito 35(36) puntos. Xiramos.
***Agora comezamos a facer punto liso (unha pasada de dereito e outra do revés) e aumentamos un punto ao comezo da 5ª pasada (coincide con pasada de dereito). Continuamos a punto liso e agora aumentamos un punto ao comezo das seguintes 8ª pasadas (que coincide con pasada do dereito tamén). OLLO! Despóis da 5ª comezamos a contar e volta a ser pasada 1. Isto ata que teñamos un total de 61(65) puntos.
Continuamos sen aumentos a punto liso ata que teñamos 18(19) cm. de labor desde a montaxe dos puntos.***

Dámoslle forma á perna:
****Continuamos a punto liso e menguamos un punto ao comezo e ao fin de cada pasada alterna. Isto ben sendo que toca menguar nas pasadas do dereito e nas do revés non. Así 5(6) veces ata que teñamos 49(51) puntos.
Despóis o mesmo pero nas seguintes 4ª pasadas en 7(8) veces ata qeu teñamos 35 puntos.
Continuamos a punto liso sen menguados ata que a labor mida 36.5(39.5) cm. desde a montaxe dos puntos. 
Cambiamos ás agullas do 3.00
Seguintes seis pasadas a punto elástico 1/1. Rematamos os puntos e xa temos a perna dereita.****

PERNA ESQUERDA:
Traballamos desde ** ata ** como na perna dereita.
Dámoslle forma ó culete:
Pasada 15, 17, 19, 21 e 23: Calcet. do dereito todos os puntos.
Pasada 16: Calcet. do revés 11(12) puntos. Xiramos.
Pasada 18 Calcet. do revés 17(18) puntos. Xiramos.
Pasada 20: Calcet. do revés 23(24) puntos. Xiramos.
Pasada 22: Calcet. do revés 29(30) puntos. Xiramos.
Pasada 23: Calcet. do revés 35(36) puntos. Xiramos.
Traballamos desde *** ata *** como na perna dereita.
Dámoslle forma á perna:
Traballamos desde **** ata **** como na perna dereita.

CORDELLO:
Coas agullas de doble punta do 3.25 montamos dous puntos.
Pasada 1: Calcetamos do dereito os dous puntos, e sen xirar a labor deslizámola ata o outro extremo da agulla.
Pasada 2: Calcetamos do dereito collendo o fío dende detrás da labor. Repetimos e deslizamos a labor ao outro extremo da agulla sen xirala.
Con isto conséguese un efecto de cordello redondiño porque a labor vai xirando sobre ela mesma. Continuamos ata que o cordello mida 95(105) cm. e rematamos.

MONTAXE:
Con agulla de coser lá comezamos por coser os culetes, as partes de diante e por último as pernas. Metémolo cordello polos buratos da cintura e xa temos os nosos pantalonciños listos para xs máis pequechxs da casa.

Ata a próxima a todas as persoas amantes da calceta. :) Tribicos



lunes, 30 de abril de 2012

Irish Beret ou Boina Irlandesa


Hoxe toca pór un patrón de calceta e decidínme por unha das miñas últimas creacións, a boina irlandesa. Recoñezo a miña debilidade polos puchos, boinas, gorros e demáis. Sempre fun moi de puchos e boinas. Xa dende nena adoitaba ir coas boinas herdadas da miña nai ao colexio, costume que costoume mais dunha vacilada. Pero eu mantíñame firme coa teima de levar a testa coberta… E ata hoxe. Este patrón inventeimo eu, como case todo o que fago en calceta. Costoume tres intentos pero ó fin quedou unha boina ben linda.

 

Por certo! O outro día vendo por enésima vez O home tranquilo de John Ford (The Quiet Man – 1952), decateime de que a xente do pobo levaba postas boinas irlandesas, algo ben lóxico tendo en conta que a longametraxe transcorre nun poboíño de Irlanda ;) Poño aquí unha escea e que serva como homenaxe a unha longametraxe sublime dende o principio ata o fin. Ollade á boina que leva Maureen O'Hara, é tal cual este patrón.

PATRÓN

: Calqueira apropiada para estas agullas. Este modelo está feito coa Top Merino de Lanas Stop en cor marrón chocolate. Son nobelos de 100 g. e con un sobroume para a boina.
Agullas: Circulares, 2 pares. Un do 3.50 mm. e outro de 5.00 mm. Un imperdible.
Medidas: Contorno medio de testa duns 58 cm.
Dificultade: Intermedia.

 
Este patrón é básicamente un círculo que crece e que despóis decrece. Un bo consello é pór un imperdible no punto primeiro, para saber cando comeza a pasada (nas agullas circulares as veces custa sabelo).

A primeira parte ou crecente: Nas agullas do 3.50 mm. montamos 70 puntos e facemos 6 pasadas a punto elástico 1/1 (1 punto do dereito e un punto do revés). Cambiamos ás agullas do 5.00 mm. e facemos unha pasada a ponto liso (todos os puntos do dereito). Na seguinte pasada a punto liso aumentamos 14 puntos repartidos (1 punto cada 5), total 84 puntos. Facemos outras tres pasadas a punto liso. Despóis aumentamos de novo outros 26 puntos repartidos, (1 punto cada 4 ou 1 punto cada 3 alternando), total temos 110 puntos. Facemos seis pasadas mais a punto liso.

 
Segunda parte ou decrecente: Dividimos o círculo en porcións como se tratárase dunha torta. Como teño 110 puntos divido en nove partes ou porcións. E comezo a menguar durante toda a pasada (calcetar dous puntos xuntos) 1 punto cada 11. Fago dúas pasadas a punto liso e na seguinte menguo 1 punto cada 10. Outra vez dúas pasadas a punto liso e na seguinte menguo 1 punto cada 9. E isto así sucesivamente ( 2 pas. lisas e 1 punto cada 8, 7, 6, …, 3). Despóis de menguar 1 punto cada 3 xa temos poucos puntos e podemos pechalos.

Remate: Rematamos cosendo con agulla de lá todos estes puntos xuntos. Facemos un pompón e cosémolo.

E xa podemos lucir a nosa preciosa boina irlandesa. Espero que gostárades...
Ata a próxima, calceteiras!

sábado, 28 de abril de 2012

Compañía, galletas y agujas.


Compañía, galletas y agujas fueron los tres ingredientes de la reunión del jueves en Montrove. 

El principal, que no puede ser mejor aderezo, la compañía, y es que ayer disfrutamos de Inés, Marta y el pequeño C. Vinieron muy bien equipadas con lana y agujas, el qué hacer con ellas lo concretarán en breve... lo que es casi seguro es que el destinatario será el peque. Es inevitable, con un bebé en casa los ojos se van a las chaquetitas, pantaloncitos, saquitos y todo lo acabado en ito-ita imaginable...   

Galletas..mmm..galletas ¡qué ricas!, a mi me gustan todas (las de limón de Cris están para caerse de culo). Me apetecía hacer las típicas cookies de chocolate y encontré una receta con muy buena pinta en el blog Mi dulce tentación

La pinta era real, están buenísimas, recomendables 100%:

Ingredientes:
115 grms de mantequilla.
- 1 huevo grande.
- 60 grms de azúcar glass.
- 60 grms de azúcar moreno. (Yo no tenía y utilicé azúcar normal)
- 160 grms de chocolate fondant.
- 75 grms de avellanas.
- 175 grms de harina.
- 8 grms de levadura química.
- 1/2 cucharadita de bicarbonato de sodio.
- Una pizca de sal.
- 15 ml de leche.

Preparamos los ingredientes troceando el chocolate y las avellanas.
Precalentamos el horno a 190º (arriba y abajo). Mezclamos el huevo y la mantequilla a temperatura ambiente, (a mi me costó un poquito porque la mantequilla estaba algo dura, pero al ir añadiendo los otros ingredientes se solucionó), añadimos la leche y el azúcar glass y mezclamos bien. A continuación añadimos el resto de ingredientes excepto el chocolate y las avellanas, que añadiremos cuando la masa anterior esté homogénea. Una vez esté todo mezclado esta listo para hornear. Ponemos papel parafinado en la bandeja del horno y colocamos la masa en "bolitas" del tamaño de una nuez (lo de bolitas es un decir ya que la masa es blanda y no se le puede dar bien la forma). Lo importante es que estén bien espaciadas ya que se expanden mucho al hornearlas. Horneamos durante 15-20 minutos, sacamos del horno y las dejamos enfriar.

Con estas cantidades hice unas 30 galletas grandecitas, es importante lo de separarlas bien, a mi se pegaron unas a otras... aún así las devoramos, están de rechupete

Y por último pero no menos importante (para eso somos calceteras), las agujas. Cris está avanzando muchísimo con el jaquard, es el ejemplo perfecto de que deshacer lo que no nos convence no es mala idea, está requeteorgullosa de lo bien que están quedando ahora sus pajarillos. Eva divide su tiempo entre sus pantaloncitos y responder a nuestras dudas (gracias y más gracias,¡¡linda!!), y yo voy a comenzar un chaleco que compartirán mis dos churumbeles (si consigo que se lo pongan sin mucha pelea me plantearé hacer el segundo).

Y hasta aquí el resumen de la jornada, nos vemos en la próxima...

María







miércoles, 25 de abril de 2012

Siempre hemos sido muchas...


Si cuando alguien se pone a calcetar o a ganchillar no hace falta más que unas pocas ganas, un rato libre, algo de lana y algo parecido a unas agujas o a un ganchillo para darle duro. Claro que, si tienes personas que te inspiran y que te enseñan, pues mucho mejor. Y si encima te echas unas risas y te pones morada a comer cosas ricas y caseras, pues es que ni te cuento, vamos, es la repanocha. Este es mi caso, pero no el de todo el que coge unas agujas, lo sé.

Claro que no todo el mundo teje en compañía de otras personas tejedoras. Hay quien lo hace a solas, o con sus niños encima; hay quien lo hace pensando en los nietos; hay quien teje cuando va en tren, o en metro; po rodeada de personas en la sala de espera del médico; hay quien teje en las reuniones familiares cuando nadie más lo hace... y hasta hay quien teje en pleno rodaje de las películas, entre escena y escena.

Y hoy pongo a estas mujeres para que, si cuadra, nos sirvan de inspiración (aunque no siempre la necesitemos).


Audrey
 BetteDoris

Ginger
Katharine Gloria
Grace IngridRita

Sofia


sábado, 21 de abril de 2012

Canela por doquier


Hay cosas que se supone que no deben hacerse. Por puro sentido común, por lógica, porque pueden tener efectos secundarios que no molan mucho.
Estrenar calzado de montaña cuando empiezas el camino de Santiago, correr en chanclas por un pasillo recién fregado o hacer experimentos en la cocina cuando tienes invitados en casa.
¡Pues no estoy de acuerdo! A veces estas cosas tienen sus efectos, pero que sí molan. Claro está, para ello debes tener los pies de acero, el equilibrio de una patinadora profesional, o unas amigas como las mías. Y eso sólo es privilegio de unos pocos… ;)

El otro día me decidí a hacer un dulce al que ya tenía ganas desde hace tiempo (siempre digo esto, pero es que tengo unos cuantos esperando…), y me puse manos a la obra para tenerlo listo para la calcetoreunión del viernes: los rollitos de canela, cinnammon rolls o Hawais (¿se dice así, Eva?). Como yo no los he probado en ningún sitio antes, sólo me podía imaginar su sabor viendo las fotos de varias recetas que encontré. Pero el resultado no fue lo que me esperaba: estaban buenos, pero necesito mejorar bastante (a pesar de que estas lambonas dijeran que les gustaron tanto, qué majas).

Rollitos_canela


La receta está sacada de la web Mis deseos más dulces , y la hice tal cual aparece, con la salvedad de que mi tiempo de primer levado fue algo mayor (aproveché que no llovía para salir con los cachorros, los de 2 piernas y el de 4 patas… y me olvidé de la masa…).

ROLLITOS DE CANELA

Ingredientes:
- 25 g levadura fresca
- 75 g mantequilla (temperatura ambiente)
- 300 ml. leche
- 1/2 cucharadita de sal
- 75 g azúcar
- 550 g harina de trigo
- 1 huevo ligeramente batido para pintar. 

Para el relleno:
- mantequilla
- azúcar
- canela molida

Preparación:
1. - Calentar la leche y la mantequilla (¡¡un poco!!)y mezclar bien.
2. - Añadir la levadura y mezclarlo para disolverla.
3. - Añadir los demás ingredientes e ir mezclando con las varillas primero (yo usé las manuales), y con las manos después.
4. - Dejar reposar la masa unos 30 minutos (aquí es donde a mi se me olvidó que estaba cocinando… dejé que levara durante ¡¡2 horas!!)
5. - Saca la masa del bol y con la ayuda de un rodillo hacer un rectángulo.
6. - Untar la mantequilla y espolvorear GENEROSAMENTE (sin cortarse, vamos, que aquí está la gracia de la receta) el azúcar y la canela.
7. - Enrollar como un brazo gitano.
8. - Cortar en rodajas (me salieron 26 rollitos)
9. - Poner en la bandeja de horno. Dejar levar otros 30 minutos.
10.- Precalentar el horno a 250º.
11. - Pintar los rollitos con huevo batido.
12. - Hornear unos 8-10 minutos, en medio del horno (esto depende de cada horno, ya sabéis)
13. - Dejar enfriar sobre una rejilla tapados con un trapo de cocina.

Respecto a la calceta, todo marcha. María está metida de lleno en el ganchillo, haciendo cosas para la tienda de sus hermanas, a ver si siguen con el mismo éxito esas capotas, esos vestidos… Eva sigue con sus pantalones para los bebés, y enseñándonos trucos y buenas maneras para hacernos la vida más fácil con la calceta. Y yo deshice (con una pena inmensa) todo lo que había hecho de mi labor de jaquard porque he de reconocer que era una chapucilla, pero ahora estoy satisfecha, lo que estoy rehaciendo está mucho mejor.

En cuanto deje de llover, espero que las reuniones sean al aire libre... las fotos serán algo mejores!



martes, 10 de abril de 2012

Torta de Finuca en Breogán

Hoxe reunímonos de novo as mulleres doces e calceteiras, e desta vez tocou en Breogán. Non tiña moi claro que lles ía ofrecer tendo en conta que eu de calceta vou forte pero na repostería son unha principiante ao carón da Cris e da María. Finalmente decidínme por un clásico que sempre atina; a Torta de Finuca, que é a miña tía, cociñeira e reposteira aventaxada. É unha torta moi doadiña de facer (uns 20 min. de preparación), lixeira e moi saudábel. Aquí vai a receita:

TORTA DE FINUCA
Ingredientes:
-  3 ovos
- 1 iogur natural
- Unha medida de iogur de fariña blanca
- Unha medida de iogur de azucre
- Unha medida de iogur de nata
- 6 queixiños tipo "do caserío"
Preparación:
Nun bol, batemos os ovos e engadímoslle o iogur, a fariña, o azucre, a nata e os queixiños. Batemos mecánicamente. Preparamos un molde duns 24 cm. e non moi alto con manteiga e fariña para que a mistura non pegue, e vertémola no molde. Quecemos ben o forno antes de meter a torta, e cando esté ben quente poñemos o molde e deixámola 35 min. a 190º. Sacámola, deixámola enfriar, emplatámola e pa dentro! Mmmmmm, que boa!

TISANA
Desta vez misturei comiño, fiuncho e pasiflora (flor da paixón). Endozamos con mel. 

LABORES

Tiñamos tanto e tanto que contarnos das vacacións da semana anterior que o palique protagonizou a mañá, de feito somos un trío moi faladoiro :) Pero non estivemos paradas, non!
María, despóis de rematar a chaquetiña azul de bebé, ensinounos o seu proxecto de vestido de gancho que anda a argallar para a súa sobriniña L. A verdade é que a idea e o deseño son unha monada así que esperemos comparta no blogue o patrón algún día. 
Cris continúa co jacquard, que avanza xa estupendamente. Agora a técnica de pasar fíos está moi controlada pero a labor fica moi desigual posto que os comezos non foron tan bos e "reciñen" moito. A decisión foi a de desfacer e comezar de novo :( Cris, aínda sabendo que era a opción máis axeitada, non me fixo precisamente "a ola". Eu sei que non é moi popular desfacer o feito, pero animo sempre a que paga a pena rematar as labores con gosto. Na calceta ben sendo unha práctica que adoita a pasar a miúdo, así que é unha boa ensinanza quitarlle medo e acostumarse canto antes. 
Eu, pola miña banda, continúo coas xa eternas polainas para X. e B. Discúlpame que ando moi ocupada e non teño moito tempo nin folgos para darlle á labor, pero prometo rematalos en pouco tempo e colgarvos aquí o patrón (mais me vale!).
A mañá rematou coa desexada choiva, tal e como comezou. Emprazámonos para a semana que ven en Mondego así que as lambonas preñadas estamos de noraboa. Veremos que delicias argalla Cris...

domingo, 8 de abril de 2012

Chal tricolor


Ya conté en otro post que este chal fue la idea de primer proyecto de calceta cuando todo esto comenzó pero, de manera bastante acertada, decidí dejarlo para un segundo ataque con las agujas. Y, finalmente, llegó la hora.
Chal enteroHe disfrutado muchísimo tejiendo este chal por dos razones: una, es la primera vez que sigo un patrón, (en inglés, para más inri), y les he perdido el miedo totalmente; y dos, ha sido una tarea súper entretenida que, además, avanzaba rápidamente con tanto calado.

Como en muchas otras ocasiones, sin saber por dónde empezar, me metí de lleno en Ravelry y, entre rarita, exigente y novata que es una, no me valía cualquier patrón (además, perdí el miedo a los patrones una vez empecé con este, pero según los veía en la web sólo pensaba “Yo eso no sé ni cómo empezarlo”, “Este lo hago cuando lleve 10 años tejiendo”, “A ver si este lo estreno con mis nietos”, o directamente “ muy bonito, pero ni de coña”).

Chal-detalle
Hasta que di con uno que me atrapó al primer vistazo (eso es lo que doy yo a los patrones, vistazos. Así me va, claro). Y, combinando esas lanas de alpaca peruana geniales que me regalaron mis suegros, salió mi chal (por cierto, el grosor de esta lana lo desconozco, pero usé dos hilos combinados y agujas del 9).

El patrón lo podéis descargar de aquí, o directamente de la página de Lachesis&Co.

Y ahora, a seguir con el jaquard, y a esperar por la siguiente calcetoreunión (¿cuál será el dulce? Ñam, ñam).

jueves, 5 de abril de 2012

Desayuno en Montrove (con muuuucho retraso)


Con mucho retraso la crónica de ese desayuno, no el desayuno en si... Hace ya más de una semana que nos reunimos en mi casa para re-desayunar, calcetar y disfrutarnos. Fue una semana de muchísimo calor, así que mi primera idea era hacer alguna larpeirada fresquita para la ocasión...pero no fue así. Hubo algo que cambió mis planes por completo, un hallazgo en la sección de menaje del hiper que hay cerca de aquí... el "rosco maker", un artilugio para hacer rosquillas tipo churrera que se coló en mi carro por dos razones: porque me encantan las rosquillas y porque no llegaba a 3 euros...Esa fue la razón de que el dulce elegido fueran rosquillas, que acompañamos con una infusion de Rooibos con especias, frutas y flores.
                         

ROSQUILLAS (receta del blog Magia en mi cocina con alguna modificación)
Ingredientes:

1 huevo
½ vaso pequeño de leche
½ vaso pequeño de anís
½ vaso pequeño de aceite de girasol
1 vaso pequeño de azúcar
canela
1 sobre de levadura
harina ( la que admita).

Mezclar el huevo con el azúcar hasta lograr una masa blanquecina, a continuación, añadir el aceite y volver a mezclar.Ahora se añade el anís y se vuelve a mezclar bien en la masa. Después añadir la leche y revolver de nuevo.
Mezclar parte de la harina con el sobre de levadura e ir incorporándolo a la masa anterior, ir añadiendo harina hasta lograr una masa suave y algo blanda (que se pueda manipular para darle la forma de rosquilla). A mi me admitió unos 700 g de harina.
Freir en abundante aceite caliente (el punto del aceite es importante, deberá estar caliente, pero no demasiado , para que no se quemen por fuera y se queden crudas por dentro).
Una vez fritas, colocarlas en una fuente con papel absorbente para que pierda el exceso de aceite y las rebozamos en una mezcla de azúcar y canela.

¡Atención! con un vaso tipo "nocilla" me salieron ¡5 docenas de rosquillas!, y teniendo en cuenta lo buenas que están y la cantidad de calorías que tienen os recomiendo ajustar las cantidades, porque al menos en mi casa volaron en 24 horas...
Ah! y el rosco maker no funcionó, al final a mano como siempre. 

LABORES

Aunque no tengo muchas fotos que ilustren nuestra jornada de labores, os cuento que Eva dedicó la mañana casi por completo a ayudarnos, aunque le dejamos tiempo para seguir con los pantaloncitos de sus retoños; Cris avanzó mucho con su jacquard, y Eva le ayudó a depurar la técnica de "pasar los hilos" que por lo que pudimos ver no es nada sencillo; y yo acabé la chaquetita de bebé, rematé hilos y le hice una bolita-botón a ganchillo. Ya está lista para fotografiar y compartir en el blog el patrón ( prometo no tardar tanto como esta vez en hacer el post...)

Un beso desde una tierra que estos días ha perdido un tesoro... a todo el que pueda le animo a apuntarse: voluntariadofragasdoeume@gmail.com







domingo, 25 de marzo de 2012

Pucho de Trasno

Hoxe vou falar dunha labor moi especial, o pucho de trasno. Moi especial porque o seu destino foi darlle abrigo a unha nena, O., filla da miña amiga Ulla, e despóis foi reinventado para o fillo da amiga María (si, a compañeira de docecalceta), M., aínda que ten moito máis éxito canda o seu irmán S. Pero xa sabemos os nenos e os puchos, grandes amigos, ou non! De tódolos xeitos calcetar para os máis pequenos da casa sempre é doado, e moi rápido.
O patrón saqueino dunha das revistas de Susie Johns en concreto da de labores de calceta para bebés de 0 a 3 anos. Ela chamoulle chunky hat en inglés, e aínda que modifiquei a lá mantiven o patrón calcetando a medida máis pequena. Velaí fican as instruccións traducidas.

O. no zoo co pucho de trasno en vermello

PATRÓN PUCHO DE TRASNO

:1x100g. Top Merino Lanas Stop ou
2x50g. Rowan Felted Tweed Chunky
Agullas: Rectas, 2 pares un do 5.50 mm. e outro de 7.00 mm.
Medidas: 12 meses (18:2 anos:3 a.)
Dimensións: 44(47:49.5:53) cm. 
Mostra de pontos: 13 pontos e 17 pasadas (10x10 cm.)
Dificultade: Iniciación

Coas agullas de 5.50 mm. montamos 56(60:64:68) pontos. Facemos a ponto elástico (un ponto do dereito e outro do revés) un total de 8(8:10:10) pasadas.
Trocamos as agullas polas de 7.00 mm. e continuamos a ponto liso (unha pasada do dereito e outra como se presentan os pontos ou de revés) ata un total de 22(24:25:26) pasadas. Pechamos os pontos e tallamos o fío da lá.

Cosemos con tres agullas a costura traseira do gorro e despóis a costura superior con agulla de coser lá. Para face-los pompóns aroiamos a lá en catro dedos unhas dez veces. Tallamos por dous lados de xeito que fiquen uns vinte pedazos de lá da mesma lonxitude e atamos os fíos cun pedazo de lá pola metade. Repetimos a operación para o outro pompón. Cosemos nos extremos.



Versión pucho bi-color de M.
E xa temos o pucho listo para pasa-lo inverno. :)

Isto foi todo por hoxe, a vindeira reunión será en Montrove o martes día 27 de marzo. E recordade que como di a canción "all you knit is love" ou "todo o que calcetas é amor"












jueves, 22 de marzo de 2012

Galletas de limón en Mondego


Andaba yo preocupada por la reunión de hoy: seguía sin tener claro cuál iba a ser mi nuevo proyecto con las agujas, y no las tenía todas conmigo con el dulce que había preparado para acompañar las infusiones varias. Tengo un horno que tiene vida propia y, aunque ya llevamos año y medio juntos, aún estamos conociéndonos.
Nuevo proyecto jaquard
Afortunadamente, la cosa ha salido muy bien. Y, un día más, qué bien nos ha sentado la primera xuntanza de esta primavera: charleta, risas, calceta, galletas y solete en el jardín.

Para empezar, hemos tenido un invitado sorpresa, el pequeño M., que hoy no ha ido a la guarde, así que nos ha estado amenizando la mañana con sus trajines. Qué majo.

Además, ¡por fin sé cuál será mi proyecto de calceta!. Estoy decidida a aprender a hacer jaquard (cosa que, para empezar, no sé ni cómo se lee: ¿jacuar? ¿jacar? ¿yacuar?). Vamos, que me meto de lleno en los dibujos de calceta. Creo que lo que haré será una especie de bolso, ya veremos cómo acaba. 


Chaqueta bebé


María ha seguido con su chaquetilla de bebé, casi-casi terminada ya. ¡Y ya tiene claro con lo que va a seguir después! Si ya digo yo que voy con retraso…  


Pantalones mellizos


Y Eva continúa con los pantalones de sus futuros cachorros, con una lana de unos colores y un tacto que es para querer encoger a tamaño bebé y ponérselos ya-de-ya.


Respecto a mi relación con mi horno… parece que nos vamos llevando mejor: las galletas de limón y cardamomo que he preparado han gustado mucho. Ahora es cuestión de repetirlas unas cuantas veces más para perfeccionar la técnica de horneado.

La receta (pelín adaptada) es del blog Un cachiño doce.

Galletas de limón

GALLETAS DE LIMÓN Y CARDAMOMO

Ingredientes
- 125 g de mantequilla blanda (yo eché 100 g)
- Ralladura de un limón
- 150 g de harina mezclada con dos cucharaditas de levadura química
- 50 g de azúcar glass
- 10 cápsulas de cardamomo


Elaboración
- Sacar la mantequilla con tiempo para que se ablande (yo terminé calentándola al baño maría con agua caliente, pero sin fuego... en fin)
- Abrir las cápsulas de cardamomo, vaciar su contenido y machacarlo en un mortero.
- Batir la mantequilla con el azúcar, el cardamomo y la ralladura de limón. 
- Incorporar el zumo de limón y la harina poco a poco hasta ir formando una masa. Si se pega demasiado, incorporar un poco más de harina (¡pero sin pasarse!)
- Formar bolas del tamaño de una nuez y colocarlas en una bandeja de horno forrada con papel vegetal. Aplastar las bolitas y hacer unas marcas en la superficie con un tenedor.
- Meter al horno precalentado y hornear durante unos 15 minutos a 180º. 
- Dejarlas enfriar en la bandeja durante un rato y sacarlas con cuidado a una rejilla.


¡Están buenísimas, y con una infu de hierbas y canela quedan que no veáis!